Strona 1 z 1

komentarz Śri Wiszwanatha Czakrawati Thakura do BG 7:16

: wt sty 06, 2015 8:21 pm
autor: kanhaiyalaldasa
Tłumaczenie i komentarz Śri Wiszwanatha Czakrawati Thakura do Bhagavad-Gity 7:16

O najlepszy spośród dynastii Bharatów, istnieje cztery rodzaje pobożnych ludzi, którzy pełnią Moje bhajana; Strapieni (artta), ciekawi (dżigjastu), poszukujący bogactw (artharthi) i ludzie wiedzy (gjani).
SARARTHA-VARSINI

"Więc kto pełni Twoje bhadźana?" W odpowiedzi na to pytanie Bhagawan wypowiada tę ślokę rozpoczynając ją słowami catur-vidha. "Sukrta odnosi się do tych, którzy wielbią Mnie i podążają zasadami i regulacjami varnaśramadharmy. Artta odnosi się do osób strapionych, którzy cierpią z takich powodów jak choroby, i którzy wielbią mnie aby doznać ulgi i móc odetchnąć. Dzigjastu oznacza tych, którzy wielbią Mnie pragnąc atma-gjana (wiedzy na temat własnego ja) lub wiedzy naukowej na temat śastr poprzez studia nad gramatyką. Artharthi odnosi się do tych, którzy wielbią Mnie pragnąc cieszyć się przyjemnościami tego świata, takimi jak posiadaniem ziemi, posiadaniem słoni, koni, pięknych kobiet, złota, lub zadowalać się na Swarga. Gjani, którzy posiadają czyste serca również Mnie wielbią. Z pośród tych czterech rodzajów ludzi, pierwsze trzy to sakama-grhasth'owie, domownicy, którzy posiadają pragnienie cieszenia się korzyściami (owocami pracy) a czwarty rodzaj to grupa składająca się z niskamasanyasis (wyrzeczonych, którzy podejmują się bezinteresownych działań).

Te cztery typy osób posiadają kwalifikacje do pełnienia pradhanibhuta bhakti, czyli procesu w którym bhakti dominuje nad karmą, gjaną, itd. Pierwsze trzy typy osób pełnią karma-miśra bhakti, czyli bhakti wymieszaną z karmą, a czwarty typ osób spełnia gjana-miśra bhakti, bhakti wymieszaną z gjaną. Później w śloce: sarva-dvarani samyamya (Gita 8.12), będzie wyjaśniona yoga-miśra bhakti. Jednakże, kevala-bhakti, która pozbawiona jest karmy lub gjany, jest wyjaśniona w siódmym rozdziale: mayy asakta-manah partha (Gita 7.1). Kevalabhakti będzie również opisana później w dwych ślokach: ananyecetah satatam (Gita 8.14) i mahatmans tu mam partha (Gita 9.13).

W środkowych sześciu rozdziałach Gity, Śri Bhagavan objaśnił dwa typy bhakti: pradhani-bhuta i kevala. W trzecim procesie, który nazywany jest gunibhuta bhakti, bhakti jest obecna do pewnego stopnia ale jest zdominowana przez karmę, gjanę i tak dalej. To jest proces, który karmici, gjani i jogini wykonują po prostu w celu osiągnięcia doskonałości w swoich odpowiednich próbach. Nie mogą one być nazywane bhakti ponieważ są one zdominowane karmą lub gjaną, itp, ale nie przez samą bhakti.

Pradhanyena vyapadeśa bhavanti jest nazwą nadaną czemuś zgodnie z jego dominującym elementem. Zgodnie z tą zasadą logiki (nyaya), takie procesy nazwane są poprzez ich odpowiednią dominującą naturę: karma, gjana i joga. Te procesy nie są w kategoriach bhakti ponieważ bhakti nie jest w nich dominująca.

Rezultatem sakama-karmy jest Swarga, rezultatem niskama-karmy jest gjana. Rezultatem gjany i jogi jest moksa. Wreszcie, rezultat dwóch typów bhakti pradhanibhuta i kevala będzie wyjaśniony. W pradhani-bhuta bhakti, ci którzy są strapieni (artta), ci którzy pragną wiedzy (mają ambicję do zdobycia wiedzy) (dżigjastu) oraz, ci którzy poszukują bogactw (artharthi) - pełnią karma-miśra bhakti, to jest bhakti, która jest wymieszana z karmą. Dlatego nazywani są oni sakama-bhaktami. Jedynym rezultatem tego typu bhakti jest spełnienie czyichś pragnień materialnych. W związku z wyższą naturą obiektu ich wysiłków (obiektu ich bhakti), ostatecznie osiągają oni moksa, np. salokya, która jest scharakteryzowana poprzez dominację szczęścia i majestatyczności (aiśwarja). Oni nie upadają tak jak karmici, którzy upadają po cieszeniu się przyjemnościami na Swarga. O tym jest powiedziane później w: yanti mad-jadżino pi mam (Gita 9.25)

Rezultat czwartego typu osób gjana-miśra bhakti, jest wznioślejszy niż rezultat karma-miśra bhakti. Ci, którzy pełnią gjana-miśra bhakti osiągają śanta-rati, tak jak czterej braci Kumarów, prowadzeni przez Sanakę. Dzięki specjalnej łasce Śri Bhagavana i Jego bhaktów, ten typ bhakti kulminuje w premotkarsa, doskonałości premy, którą możemy dostrzec w osobach takich jak Śukadeva Goswamini. Kiedy karma-miśra bhakti staje się niskama (bezinteresowna), rezultatem jej będzie gjana-miśra bhakti, która została już opisana.

Czasami osoba, która pełni gjana-miśra bhakti lub karma-miśra bhakti, osiąga prema w nastroju dasya (służebnym) i tym podobnym, w związku z ich intensywnym pragnieniem, które zostało rozwinięte poprzez przebywanie w towarzystwie bhaktów, którzy posiadają dasyabhava, itp. Jednakże, ten rodzaj premy jest zdominowany przez nastrój aiśwarja (bogactwo i majestatyczność). Rezultatem śudha, ananya, akincana i uttama-bhakti, itp., które są wolne od gjany i karmy i ich różnych odnóg, jest osiągnięcie pozycji ukochanych towarzyszów Krsny u dasya-bhava, sakhya-bhava i tak dalej. O tym zostało powiedziane w wielu miejscach w Śrimad Bhagavatam. Koncepcja sadhya-bhakti również była pokrótce wyjaśniona w tym komentarzu.